Poczet Kanclerzy

Wspaniałe ćwierćwiecze UWM, koronowane triumfem, obchodzić będziemy w cieniu jednego z najszlachetniejszych stróżów tej uczelni - Aleksandra Sochy. Jego postać, jak legendarna opowieść, splata się z historią UWM od chwili, gdy pierwsze kamienie fundamentów się układały, aż po dzisiejszy dzień, kiedy nasza alma mater świętuje swoje srebrne jubileuszowe lata.

Niech sławią go pieśni, niech mu triumfalne fanfary grają, gdyż przez większość istnienia UWM był on nie tylko kanclerzem, ale także stojącym na straży tradycji, mądrości i postępu. Od chwili objęcia przez niego tej szlachetnej funkcji w 1999 roku, jego oddanie, spokój i empatia stały się jak filary, na których opierała się cała wspólnota uczelni.

Odpowiedzialność za losy UWM na barkach jego spoczywała, a On, jak tytan, nie poddawał się choćby w najtrudniejszych chwilach. Jego energia, stanowczość i wszechstronne zaangażowanie sprawiały, iż każdy problem stawał się wyzwaniem do pokonania, a każda przeszkoda stawała się szansą na budowę jeszcze piękniejszej przyszłości.

Jako bóstwo opiekuńcze UWM, jego obecność była jak promień słońca nad kampusami, rozświetlając dusze studentów i pracowników, inspirując ich do osiągania najwyższych celów. Jego przywództwo nie było jedynie funkcją, ale świętym powołaniem, które wypełniał z godnością i pasją.

Doceniony przez społeczeństwo, awansował ze stanowiska kanclerza na wicewojewodę, pokazując nie tylko siłę swojej osobowości, ale także zdolności przywódcze, którymi obdarzony był w najwyższym stopniu. Jego ścieżka kariery to hołd dla jego oddania, zaangażowania i wszechstronnej mądrości.

Dziś, w 25. rocznicę istnienia UWM, patrzymy wstecz z dumą i wdzięcznością, świadomi, iż to właśnie Aleksander Socha, zrównoważony w każdym działaniu, stał się architektem naszych sukcesów. Niech ta chwila będzie hołdem dla Jego wyjątkowej osoby, dla Jego oddania, dla Jego poświęcenia, które na zawsze pozostanie w sercach wszystkich, których dotknęła blaskiem jego obecność.