Milowe kroki w stronę totalitaryzmu! Państwa podpisują niebezpieczne zmiany WHO!

O tym, co wobec nas postanowiono dowiadujemy się z arbitralnie wprowadzanych zmian niepodlegających kwestionowaniu.

I tak właśnie niepostrzeżenie ONZ ze swoimi agendami, w tym WHO, zmienia swoją strukturę i nadaje sobie nowe kompetencje (podobnie jak UE), nie napotykając na żaden opór rządów państw członków, a co dopiero samych społeczeństw – wszak przecież nie wiemy, co postanowiono. Dowiadujemy się, gdy chcemy odwołać się do naszych praw, a okazuje się, iż w międzyczasie przestały istnieć, lub powstały nowe, których teraz mamy przymus przestrzegać!

Zupełnie bez rozgłosu odbyła się w ciągu ostatnich miesięcy implementacja do naszego systemu zdrowotnego międzynarodowej klasyfikacji medycznej ICD-11 opracowanej przez WHO, w której dokonano redefinicji płci, a zaburzania tożsamości płciowej dopisano do nowej kategorii „zdrowia seksualnego”. Mocno zrelatywizowano pedofilię, wykreślono definitywnie homoseksualizm i znormalizowano np. sadomasochizm. Zmiany te wprowadzono przy akceptacji Ministra Zdrowia.

Jako państwo musimy więc aktualnie przestrzegać definicji płci, jako tej „przypisywanej” przy urodzeniu oraz „odczuwanej”. Jeszcze nie dotarły do naszej świadomości ostateczne skutki tych wprowadzonych zmian! Stanie się to wkrótce, gdy będziemy musieli operować takimi pojęciami w życiu codziennym lub gdy z narracją o pozytywnej pedofilii, będziemy konfrontowaniu w obliczu nowych seksualnych skandali.

Przed nami jednak bardzo poważne nowe rozstrzygnięcia. Szczególnie istotne aktualnie są prace prowadzone przez WHO nad Międzynarodowymi Przepisami Zdrowotnymi IHR (2005) i przyjęciem traktatu antypandemicznego WHO CA+ – dokument A/INB/4/3 z dnia 1.02.2023 . Mają one pomóc w wykrywaniu i zapobieganiu rozprzestrzenianiu chorób zakaźnych o zasięgu globalnym.

Proponowane regulacje, będące aktualnie przedmiotem negocjacji państw, zawierają jednak niebezpieczne rozwiązania, zagrażające suwerenności państw, poszanowania godności i praw człowieka oraz wolności słowa.

Przykładowo:

Jeżeli dopuścimy do zatwierdzenie poprawek w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych dyrektor generalny WHO Tedros Adhanom Gebreyesus będzie mógł sam podejmować najważniejsze decyzje dotyczące naszego zdrowia i życia.

Pojawiają się także propozycje globalnego zwalczania „dezinformacji” w zakresie przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych, co budzi liczne obawy związane z ograniczeniem wolności słowa.

Przyjrzyjmy się jakie kompetencje chce mieć WHO! 307 poprawki w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych!

WHO rości sobie prawo do absolutnego i niekwestionowanego przywództwa we wszystkich kwestiach zdrowotnych. Pokazuje to lektura obowiązującego projektu poprawek do Międzynarodowych przepisów zdrowotnych – art. 13A i art. 42. Artykuł 12 ustanawia warunki wstępne dla stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, wraz z Załącznikiem 2 do proponowanych zmian. Na podstawie niezwykle niejasnej koncepcji „One Health”, która zawiera zdrowie zwierząt, ekosystem, obawy o poziom CO2 i zdrowie ludzkie, WHO ma prawo nie tylko ogłaszać stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, wydawać zalecenia, ale także nakładać na mieszkańców państw członkowskich wszelkiego rodzaju ograniczenia – ograniczenia wyjazdów, lockdowny, kontrolę informacji łącznie z prawem do cenzury i do ingerowania w komunikację społeczną cenzurę oraz może narzucać eksperymentalne metody leczenia. W Załączniku 6 (Szczepienia, profilaktyka i odpowiednie zaświadczenia) WHO dopuszcza w przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym scenariusz szczepień z wykorzystaniem produktów znajdujących się w fazie badań.

Co gorsza, nie przewidziano żadnego mechanizmu, który pozwoli obywatelom lub państwom członkowskim zakwestionować ocenę WHO, niezależnie od tego, czy jest to ocena dotycząca stanu zagrożenia zdrowia publicznego, czy w odniesieniu do niektórych narzuconych środków, jak narzucenie reżimu szczepień eksperymentalnymi szczepionkami.

WHO dąży do zmiany charakteru Światowej Organizacji Zdrowia z organizacji doradczej – która wydaje niewiążące zalecenia – na organ zarządzający, którego proklamacje byłyby prawnie obowiązujące.

Procedowane w ramach WHO zmiany w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych to 307 poprawki, które radykalnie zmieniają oryginalny dokument. Rezolucja WHO wzywa do przyjęcia zmian „przy założeniu, iż nie doprowadzi to do ponownego otwarcia całego instrumentu do renegocjacji”. To jest jednak nowy dokument!

Fakt, iż zmiany w Międzynarodowego Przepisach Zdrowotnych procedowane są bez publicznej debaty, a proces ich wprowadzenia będzie automatyczny, jest naruszeniem zasady świadomej zgody, która jest jedną z zasad założycielskich Organizacji Narodów Zjednoczonych, opublikowaną w Karcie Narodów Zjednoczonych (art. 1 z 1946 roku).

Proponowane poprawki wprowadzają zapisy, które:

– pozbawiają Państwa Członkowskie suwerenności w podejmowaniu decyzji przez zmianę roli WHO z organizacji doradczej, która wydaje zalecenia, w organizację decyzyjną, której postanowienia byłyby prawnie wiążące, a chodzi o decyzje dotyczących zdrowia naszych współobywateli,

– dają organowi doradczemu ds. zdrowia bezprecedensowe uprawnienia do ogłaszania pandemii z mocą prawa międzynarodowego, nakazu ponoszenie znacznych wkładów finansowych przez poszczególne państwa, cenzurowania debaty naukowej, zarządzania lockdownów, wprowadzania ograniczeń w podróżowaniu, wprowadzają przymus badań lekarskich i obowiązek szczepień,

– dają niebezpieczną władzę i uprawnienia jednej, nie wybieranej w wyborach powszechnych osobie. Dyrektor generalny WHO będzie mógł ogłaszać stany zagrożenia zdrowia, rzeczywiste lub potencjalne, w każdej sprawie związanej ze zdrowiem, którą pod wpływem swoich prywatnych i korporacyjnych sponsorów uzna za potencjalnie niebezpieczną,

– lekceważą godność, prawa i wolności ludzi przez dążenie do usunięcia zapisów dotyczących “poszanowania godności, praw człowieka i podstawowych wolności ludzi”.

WHO po przyjęciu proponowanych zmian w przepisach zdrowotnych będzie w stanie wydawać prawnie wiążące wytyczne państwom członkowskim i ich obywatelom. W świetle katastrofalnych szkód, jakie polityka WHO spowodowała podczas tej pandemii, prawdopodobnie większych niż sam wirus, nie można przecenić potencjalnych szkód gospodarczych i zdrowotnych związanych z taką władzą. Istnieje ogromny przemysł pandemiczny dysponujący nieograniczonymi środkami finansowymi, gotowy na wywieranie nacisku, w celu uzyskania satysfakcjonujących decyzji. Rodzi to obawy o zasadność procesów politycznych pod względem reprezentatywności powstającego programu gotowości na wypadek pandemii.

1. Zmieniają rolę WHO z organizacji doradczej, która jedynie wydaje zalecenia do organu zarządzającego, na organizację, której postanowienia byłyby prawnie wiążące?(Artykuł 4 i Artykuł 42)

2. Znacznie rozszerzają zakres Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych o scenariusze, które jedynie “potencjalnie mogą mieć wpływ na zdrowie publiczne” (Artykuł 2).

3. Lekceważą godność, prawa i wolności ludzi przez dążenie do usunięcia zapisów dotyczących “poszanowania godności, praw człowieka i podstawowych wolności ludzi”. (Artykuł 3)

4. Przekazują Dyrektorowi Generalnemu WHO kontrolę nad środkami produkcji poprzez “plan przydziału produktów zdrowotnych”, co nakłada obowiązek dla rozwiniętych państw do dostarczania produktów reagowania na pandemię zgodnie z zarządzeniami. (Artykuł 13A)

5. Nadają WHO uprawnienia do wymagania badań lekarskich, dowodu profilaktyki, dowodu szczepień i, śledzenia kontaktów, nakazu kwarantanny i leczenia. (Artykuł 18)

6. Umożliwiają wdrożenie systemu globalnych świadectw zdrowia w formacie cyfrowym lub papierowym, zawierających zaświadczenia o testach, szczepionkach, o profilaktyce, o powrocie do zdrowia, formularze lokalizacji pasażerów i oświadczenie o stanie zdrowia podróżnego (Artykuły 18, 23, 24, 27, 28, 31, 35, 36 i 44 oraz załączniki 6 i 8).

7. Uprawniają Komitet ds. Sytuacji Nadzwyczajnych do unieważnienia decyzji podejmowanych przez suwerenne narody w odniesieniu do środków zdrowotnych, co sprawia, iż decyzje Komitetu ds. Decyzje Komitetu ds. Sytuacji Nadzwyczajnych są ostateczne. (Artykuł 43).

8. Umożliwiają przekierowanie nieokreślonych miliardów dolarów do kompleksu farmaceutyczno-szpitalnego bez jakiejkolwiek odpowiedzialności finansowej (Artykuł 44A).

9. Znacznie rozszerzają zdolności Światowej Organizacji Zdrowia do cenzurowania tego, co uważa za błędne informacje czy dezinformację, ce jest w sprzeczności z Art. 54. Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Załącznik 1, strona 36).

10. Nakładają obowiązek budowania, udostępniania i utrzymania infrastruktury IHR w punktach wjazdu (Załącznik 10).

1) 13 września 2023 w Strasburgu odbyła się konferencja Health and Democracy Conference, podczas której szwajcarski prawnik, mecenas Philipp Kruse, ostrzegał: „Jeśli WHO otrzyma prawo do autoryzacji oraz ogłaszania stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym i do utrzymywania go tak długo, jak według WHO będzie to konieczne, do wydawania tak zwanych zaleceń, które będą prawnie wiążące i które będą wprowadzać system nadzoru nad ludźmi, do wprowadzenia całkowitej kontroli i monopolu na informacje, w tym prawo do cenzury, bez mechanizmu kontroli i korekty zaleceń WHO, to w rezultacie bardzo łatwo jest powiedzieć, iż bez otwartej debaty, bez możliwości posiadania różnych opinii, różnych hipotez oznaczać to może koniec nauki i w efekcie koniec demokracji. Nie będzie postępowania sądowego i możliwości szukania sprawiedliwości, skoro wynik jest już z góry określony przez jedną, jedyną władzę na ziemi, z definicji nie będzie żadnego procesu naukowego, procesu decyzyjnego, żadnej demokracji”.

2) 19 kwietnia 2023 r. w Strasburgu odbyła się onferencja “Children’s Health Defense”, zorganizowana przez europosłów Francesca Donato, Stasysa Jakeliunasa, Virginię Joron, Mislava Kulakusica, Sylvię Limmer, Roba Roosa, Ivana Vilibora Sincica i Cristiana Terhes. Na konferencję zaproszono lekarzy i prawników mających wieloletnie doświadczenie w pracy z WHO, którzy przedstawili ich własną zawodową ocenę sytuacji sanitarnej z ostatnich trzech lat na poziomie światowym, jak i obecne tendencje rozwojowe zarządzania epidemiami. Przypominając klimat polityczny roku powołania do życia WHO (1948) pragną, aby poszanowanie praw człowieka i zapobieganie ludobójstwu przez cały czas wytyczały drogę europejskiej demokracji i ludzkiemu dobrobytowi. Nie ukrywają jednak swojego niepokoju, a obawy te rosną wobec docierających informacji o aktualnie toczących się negocjacjach dotyczących przyszłej zmiany statusu WHO w stosunku do państw członkowskich i wobec braku zaangażowania mediów głównego nurtu w informowanie społeczeństwa na ten temat. Mecenas Kruse nawiązuje także do sytuacji w szwajcarskim parlamencie, gdzie tamtejszym posłom nie udało się otrzymać odpowiedzi na postawione na ten temat pytania.

3) 4 lipca 2023 r. podczas konferencji Challenging the Pandemic Treaty zorganizowanej w Brukseli przez Europejską Inicjatywę Obywatelską ” Trust and Freedom” europosłowie ogłosili, iż „chcą rozpocząć publiczną dyskusję i publiczne działania w sprawie prób podejmowanych ze strony Światowej Organizacji Zdrowia w celu przejęcia narodowych uprawnień do ogłaszania i radzenia sobie z epidemiami

Źródło: Rodzice Chronią Dzieci