Kiedyś, żeby być DJ-em lub producentem muzycznym, trzeba było znać muzykę, czuć rytm i potrafić utrzymać parkiet w ogniu. Dziś wystarczy konto w chmurze, kilka kliknięć i sztuczna inteligencja, która zrobi wszystko za ciebie, od miksu po wokal. Świat muzyki zmienia się szybciej, niż kable XLR zdążą się splątać a my właśnie patrzymy na początek końca ery ludzkich DJ-ów i producentów.
Era winyli, potu i pasji. Czyli zanim pojawił się przycisk SYNC
Jeszcze trzy dekady temu scena klubowa przypominała trochę świątynię a DJ był jej kapłanem. Z załadowanym po brzegi case’em winyli, w słuchawkach na jednym uchu, z precyzyjnym ruchem ręki łączył dwa światy dźwięków w jeden pulsujący rytm. To była magia. To był fach. Potem przyszła era cyfrowa, czyli płyty CD, kontrolery. I wreszcie moment, który wielu starych wyjadaczy uznało za koniec prawdziwego DJ-ingu, funkcja SYNC. Jedno kliknięcie i koniec z ręcznym dopasowywaniem tempa, z „pitch bendem”, z wyczuciem rytmu. Oprogramowanie samo wyrównuje BPM-y, wyrównuje fazy, dba o to, żeby wszystko siedziało. Efekt? W klubach pojawiły się setki ludzi udających, iż miksują, gdy w rzeczywistości to ich laptop gra za nich.
foto. PixabayZ biegiem lat „pomocne funkcje” zaczęły wypierać człowieka z kabiny DJ-skiej coraz skuteczniej. VirtualDJ, Traktor, Serato. Wszystkie zaczęły oferować opcje automatycznego miksowania, analizy tonacji, rozdzielania ścieżek na wokal, bas, perkusję, a choćby sugerowania kolejnego utworu, który najlepiej siądzie. A teraz, dzięki AI-powered mix automation, to już nie są tylko narzędzia, a współtwórcy. W zasadzie zastępcy.
Z winyli do chmury. Czyli jak „DJ” stał się aplikacją
Ponownie wracam do tego, iż dawniej trzeba było mieć kolekcję płyt. Dziś? Konto w Apple Music lub Spotify wystarczy. Aplikacja djay od Algoriddim pozwala na pełną integrację z serwisami streamingowymi. Zresztą nie ona jedna. Wystarczy połączyć swoje konto, wybrać playlistę i już. Funkcja Automix AI zrobi resztę, wykryje tempo, dobierze tonację, stworzy płynne przejścia, a choćby wytnie wokal w locie. Nie trzeba nic pobierać, nie trzeba nic przygotowywać. Nie trzeba choćby umieć miksować.
Zresztą, kto dziś zgrywa legalnie utwory na dysk? Wszystko jest w chmurze. Cała scena przeniosła się do sieci, a DJ – z artysty – stał się operatorem algorytmu.
Na YouTubie można znaleźć setki nagrań, gdzie AI miksuje lepiej niż przeciętny klubowy rezydent. Program nie popełnia błędów, nie spóźnia się z beatem, nie pije wódki z barmanem w połowie seta. Jest niezawodny, efektywny, pozbawiony emocji, czyli dokładne przeciwieństwo tego, czym była muzyka klubowa.
AI nie tylko miksuje. Ono tworzy muzykę. I to wcale nie byle jak.
Dotąd mogliśmy się pocieszać: okej, algorytmy potrafią miksować, ale tworzyć? Nie ma mowy.
Otóż… już mają mowę. I słuch. I kompozytorską wyobraźnię. Wystarczy wejść na MakeBestMusic, Soundful czy Suno AI, czyli strony, które w kilka minut potrafią wygenerować gotowy utwór. Wystarczy wpisać kilka zdań: „Utwór pop w stylu Sanah, melancholijny wokal, klimat jesiennego wieczoru w Warszawie.”
I już po chwili dostajemy track, który mógłby spokojnie polecieć w radiu. Z wokalem, tekstem, harmonią i mixem, który brzmi… niepokojąco dobrze. Wersja trial MakeBestMusic pozwala wygenerować jeden utwór. Wpisujesz słowa, wybierasz gatunek, klikasz Create Music i po kilku minutach masz gotowy plik. Dla testu wrzuciłem kilka linijek sklejonych z tekstów Tymka, Bajmu, Skolima i Ich Troje (cóż za połączenie!). Efekt? Coś, co brzmiało jak nieopublikowany singiel „Polish Indie Pop vol. 5”. Wokal był czysty, linia melodyczna przemyślana, a produkcja taka, iż niejeden młody producent nie powstydziłby się tego na SoundCloudzie. No dobrze może przesadzam, ale zajęło mi to dosłownie 5 minut.
W płatnej wersji można iść dalej: dopasować emocje głosu, dodać instrumenty, wygenerować chórki, zmienić język, a choćby „remasterować” utwór przez AI mastering. Nie masz studia? Nie masz problemu. Nie masz głosu? Wybierasz z katalogu realistycznych AI-wokali.
Nie masz pomysłu? Wpisz prompt: „piosenka o końcu ery DJ-ów” i gotowe.
foto. MakeBestMusicCzy AI zabije artystów, czy po prostu da im nowy instrument?
Zwolennicy twierdzą, iż to demokratyzacja muzyki. Teraz każdy może tworzyć bez kosztów, sprzętu i wiedzy. Przeciwnicy, iż to koniec oryginalności, bo wszystko stanie się uśrednione, przewidywalne, bez duszy. Tyle iż prawda jest bardziej złożona. AI nie tworzy z niczego. Ona uczy się na tym, co już powstało. Analizuje miliony piosenek, struktury, harmonie, tempo, frazy wokalne. To nie kreatywność a kompresja ludzkiej historii muzyki do jednego algorytmu.
A kiedy wszystko zaczyna brzmieć dobrze, czysto i poprawnie zaczyna też brzmieć… tak samo.
Pytanie brzmi więc: czy chcemy świata, w którym każda piosenka jest idealna, czy takiego, w którym przez cały czas słychać potknięcie, zbyt głośny werbel i niedoskonały wokal, ale za to prawdziwy?
Historia muzyki zna już podobne rewolucje. Gdy pojawiły się syntezatory gitarzyści mówili, iż to koniec muzyki. Gdy przyszły automaty perkusyjne, perkusiści pakowali pałki.
A jednak muzyka przetrwała. Tylko iż dziś tempo zmian jest inne, bo AI rozwija się szybciej, niż człowiek jest w stanie wymyślić nowy gatunek. Sztuczna inteligencja nie tylko przyspiesza proces twórczy. Ona go redefiniuje. Dla jednych to koszmar, dla innych nowa szansa. Bo może DJ przyszłości nie będzie człowiekiem z winylem, ale kimś, kto potrafi napisać najbardziej kreatywny prompt?
Zdjęcie tytułowe: Pixabay
