Zastrzyki Covid zawierają terapeutyczne poziomy DNA – to definicja terapii genowej.
Kiedy Pfizer i Moderna powiedziały, iż wyprodukowały "szczepionkę RNA" i iż "szczepionka RNA" oznaczała, iż wszystko, co wstrzykną, będzie miało co najwyżej krótkotrwały (dniowy) efekt, było to kłamstwo.
Kiedy media, organy regulacyjne i rząd powiedziały, iż "nie jest to terapia genowa", nie wiedząc, co tak naprawdę znajduje się w produkcie, było to również kłamstwo.
Nazywanie zastrzyków mRNA covid "szczepionką" jest kłamstwem. To nie są szczepionki, to terapia genowa. To jest sedno Plasmidgate.
Oprócz deklarowanego mRNA, plazmidowe DNA zostało znalezione w zastrzykach mRNA przez 6 laboratoriów. To DNA i RNA, które jest z niego zbudowane, mają specjalne adekwatności. Poniżej dr Ah Kahn Syed wyjaśnia 5 różnych mechanizmów kombinacji DNA-RNA-białko, aby przenieść to DNA do jądra naszych komórek.
5 sposobów na oskórowanie (genetycznie zmodyfikowanego) kota
Dr Ah Kahn Syed
Mam szczerą nadzieję, iż wszyscy obserwowaliście ujawnienie skandalu #PlasmidGate na Twitterze i różnych innych platformach. jeżeli nie, podsumuję to dla ciebie tak krótko, jak tylko mogę:
Kiedy Pfizer i Moderna powiedziały, iż wyprodukowały "szczepionkę RNA" i iż "szczepionka RNA" oznaczała, iż wszystko, co wstrzykną, będzie miało co najwyżej krótkotrwały (dniowy) efekt, było to kłamstwo.
Kiedy media, organy regulacyjne i rząd powiedziały, iż "nie jest to terapia genowa", nie wiedząc, co tak naprawdę znajduje się w produkcie, było to również kłamstwo.
Głównym powodem, dla którego teraz udowodniono, iż jest to kłamstwo, jest to, iż wiele laboratoriów na całym świecie udowodniło, iż te szczepionki covidowe zawierają terapeutyczne poziomy plazmidowego DNA. DNA trwa wiecznie, a jeżeli zintegruje się z twoim genomem, będziesz produkować jego produkt na zawsze. Nigdzie na świecie nie ma definicji terapii genowej, z której proces ten byłby wykluczony.
Aby uzyskać więcej informacji na #Plasmidgate poza Twitterem, odsyłam do oryginalnego Substacka od Kevina McKernana TUTAJ i całego zeznania dr Phillipa Buckhaultsa TUTAJ.
Uwaga: Tylko dla tła, ważne jest, aby wiedzieć, czym jest plazmidowe DNA - to laboratoryjne okrągłe cząstki DNA, które są replikowane w dużych kadziach z kupą, a następnie wykorzystywane do tworzenia mRNA, które trafia do "krótkotrwałej" szczepionki.
Jest to narzędzie laboratoryjne, więc nigdy nie powinno być w leku wstrzykniętym człowiekowi. Nie wolno tam być. To tak, jakby mieć lek, który wymaga arsenu jako substratu, aby go wytworzyć, a następnie wrzucić resztki arsenu do rzeczywistego leku, który zostanie ci wstrzyknięty.
Ale ten artykuł nie dotyczy bezpośrednio odkrycia plazmidowego DNA w zastrzykach Pfizera i Moderny (co zostało zweryfikowane przez 6 laboratoriów na całym świecie).
Chodzi o specjalne adekwatności zawartości tego DNA i RNA, który jest z niego zbudowany, w połączeniu z towarzyszącym mu RNA (zastrzyki mają w sobie podane RNA, a także DNA pasażera na gapę).
Okazuje się, iż istnieje co najmniej 5 różnych mechanizmów dla tej kombinacji DNA-RNA-białko, aby przenieść to DNA do jądra twoich komórek. A tego nie było w broszurze reklamowej, prawda?
Źródło: The ConversationNie wierzysz? Zobacz, co dr Phillip Buckhaults ma do powiedzenia na temat Buckshota. [Poniższy film zaczyna się od] najważniejszej części jego przemówienia na przesłuchaniu w Senacie Południowej Karoliny ("SC"), a najważniejszą częścią najważniejszego fragmentu jest to:
Podczas tego procesu posiekali je [plazmidy DNA], aby spróbować je usunąć, ale w rzeczywistości zwiększyły ryzyko modyfikacji genomu.
Zaraz, co?
Zrobili coś, co zwiększyło ryzyko modyfikacji genomu?
Dlaczego mieliby to robić, z pewnością to przypadek.
A teraz jesteśmy tutaj. Phillip cytuje brzytwę Hanlona, a mianowicie:
I pokażę wam, dlaczego twórcy "szczepionki mRNA" Pfizera i Moderny muszą być naprawdę, naprawdę, głupi, jeżeli brzytwa Hanlona ma zastosowanie. To dlatego, iż w tym jednym produkcie istnieje co najmniej 5 sposobów, w jakie projekt i produkcja produktu zakończyły się mechanizmami, które zwiększają ryzyko dostania się DNA do jądra komórek, modyfikując w ten sposób twój genom.
Innymi słowy, jeżeli chcieli oskórować tego konkretnego kota, udało im się znaleźć 5 oddzielnych sposobów, aby to zrobić i wrzucić je do tego samego produktu.
1: Nanocząstki lipidowe
Wcześniej zajmowałem się nanocząstkami lipidowymi ("LNP") w TYM artykule z zeszłego roku, który do tej pory przyciągnął 23 000 odczytów.
Uwaga: Ważne jest to, iż LNP jest medium transfektantem. Lipid działa jak coś, co przenosi produkt kwasu nukleinowego (DNA lub RNA) do komórki i potencjalnie do jądra. To właśnie robią agenci transfekcji.
Oczywiście nie wierz mi na słowo. Tu 1 to oficjalny dokument Pfizer-BioNTech, który mówi, iż produkt transfekuje komórki i iż LNP jest bardziej skuteczny niż dostępny na rynku zestaw transfekcyjny (rybojuice™, który jest przeznaczony dla RNA, a nie DNA).
Innymi słowy, te nanocząsteczki lipidowe są zaprojektowane tak, aby wprowadzić DNA do jądra komórki i wykonać tę pracę zarówno z DNA, jak i RNA lepiej niż dostępny na rynku produkt transfektant.
Kiedy mówię, iż LNP (które są kationowe) mają na celu dostarczenie DNA do jądra, nie jest to jakieś przypadkowe twierdzenie. To dobrze wiadomo. TUTAJ z 2017 roku:
Doniesiono, iż DNA dostarczone przez Lipofectamine® 2000 dociera do jądra z wysoką częstotliwością dopiero po 4 godzinach inkubacji.
Oznacza to, iż jeżeli LNP (lub lipofektamina lub jakakolwiek inna kationowa cząstka lipidowa) będą wisieć przez kilka godzin, będą transfekować (wprowadzać DNA do) jądra dowolnej komórki, z którą się kontaktuje.
A w przypadku ludzi, u których podaje się kompleksy LNP-mRNA [2020] LNP-mRNA-DNA, dzięki Bogu nie kumuluje się w jajnikach, prawda?
Tak, o tym. LNP łatwo przekracza 4 godziny w jajnikach i pamiętaj, iż badanie przestało rejestrować te dane po 48 godzinach, mimo iż twierdzili, iż zwierzęta były monitorowane przez okres do 9 dni.
Wiedzieliśmy, iż dystrybucja LNP do jajników była nie tylko znana, ale była celowym projektem z badania z 2013 roku TUTAJ. Żadne "teorie spiskowe" nie są wymagane. Ale założę się, iż nie widziałeś o tym wzmianki w formularzu zgody, prawda? Sprawdź datę na tym tweecie:
Teraz metoda pierwsza skórowania naszego kota dobiegła końca, przejdźmy do metody drugiej
2: Zlinearyzowane plazmidowe DNA
Więc co u licha słyszę, jak mówisz? Rozłóżmy to na części: zlinearyzowane – plazmidowe – DNA.
Cóż, DNA jest tym, czego nie powinno być w produkcie. To nie jest RNA (czyli materiał, który ma trwać kilka minut, a następnie ulec degradacji, ale nie o tym jest ten artykuł). To rodzaj kwasu nukleinowego, który tworzy twój genom, materiał, który jest dla ciebie planem. RNA pochodzi z DNA i tworzy białka, które pozwalają żyć.
Nazywa się to "Centralnym dogmatem biologii molekularnej".
Najważniejsze jest to, iż ogólnie rzecz biorąc, jeżeli chcesz mieć wpływ na organizm (np. Osobę) dzięki metod genetycznych, możesz to zrobić tymczasowo dzięki RNA - które następnie wytworzy białko, a następnie powinno ulec degradacji, aby nie produkowało więcej. Ale jeżeli chcesz uczynić go bardziej trwałym, użyjesz DNA i zintegrujesz go z genomem. Następnie, gdy zostanie wezwany, wytworzy RNA, które będzie produkować białko. Ten proces może trwać wiecznie w odpowiednich okolicznościach.
Etap wytwarzania białka przez RNA zwykle następuje natychmiast, gdy RNA jest wytwarzane (lub wprowadzane) w komórce. Ale aby DNA mogło wprowadzić ten proces (wywołać transkrypcję, a następnie translację) wymaga od DNA sygnału do działania. Zwykle pochodzi to z promotora, który może reagować na lokalne sygnały i rozpocząć proces transkrypcji (musi być regulowany tak, aby nie był włączony przez cały czas).
Źródło: Etapy transkrypcji, Khan AcademyIstnieje wiele mechanizmów regulujących transkrypcję RNA, a elementy, które regulują (zwiększają, zmniejszają, rozpoczynają, zatrzymują) transkrypcję, nie muszą choćby znajdować się w tym samym obszarze regulowanego genu. To złożony proces, o którym nie wiemy wszystkiego dla wszystkich genu.
Chodzi o to, iż jeżeli obce DNA dostanie się do twojego genomu, całe piekło może się rozpętać - najbardziej znaczącym ryzykiem jest rak. Dzieje się tak dlatego, iż rak jest na ogół sytuacją, w której kontrola wzrostu i replikacji komórek jest zaburzona. A wzrost i replikacja komórek jest ściśle kontrolowanym i złożonym systemem, więc każde jego zakłócenie spowoduje wzrost komórek mniej lub bardziej. Hodowanie większej liczby komórek bez kontroli jest tym, co powoduje raka. I jest to znane w dziedzinie terapii genowej (gdzie materiał kwasu nukleinowego jest wprowadzany do osoby w celu skorygowania niedoboru) tak, iż jedna z pierwszych terapii genowych została zatrzymana z tego powodu.
Jest to "onkogeneza insercyjna", w której rak jest spowodowany wstawieniem dodatkowych fragmentów DNA do obszarów DNA, które zakłóciły mechanizmy regulacji tego DNA.
Przeczytaj więcej: Onkogeneza insercyjna w terapii genowej: jak duże ryzyko? Terapia genowa, 18 marca 2004
W rzeczywistości wszystko, czego potrzebujesz, aby stworzyć ryzyko raka w komórce, to aby było wystarczająco dużo "buckshot" (termin używany przez Phillipa Buckhaultsa), aby jedna z granulek przykleiła się tam, gdzie nie należy. A im więcej masz "buckshot", tym większa szansa. jeżeli chodzi o ten konkretny buckshot, mówimy o miliardach kopii losowych fragmentów DNA. Sekwencjonowanie biwalentnych szczepionek mRNA Moderny i Pfizera ujawnia nanogramowe ilości wektora ekspresyjnego dsDNA na dawkę, preprinty OSF.
A tutaj: Sekwencjonowanie dwuwartościowych szczepionek mRNA Moderny i Pfizera ujawnia nanogramowe ilości wektora ekspresyjnego dsDNA na dawkę, Anandamid, 11 kwietnia 2023 r
A tutaj: Przy dużych liczbach niskie prawdopodobieństwo staje się gwarantowane, The Daily Beagle, 28 września 2023 r
To jest bit "DNA", ale co z innymi bitami – "zlinearyzowany plazmid".
Cóż, plazmid jest okrągłą pętlą DNA, która jest używana do transfekcji E. Coli - bakterii, które tworzą największy składnik odchodów. Tak wygląda jego diagram (właściwie to jest to, co Kevin McKernan znalazł podczas sekwencjonowania, ponieważ oryginalny diagram z Pfizer miał wiele ukrytych komponentów):
Ta forma DNA jest bardzo dobra w dostaniu się do bakterii i zmuszaniu ich do produkcji tego, czego potrzebujesz, czyli procesu, który został wykorzystany w "Procesie 2" produkcji szczepionki Pfizer. To jest ten, który został wprowadzony na świat - teraz oznaczony jako #Poojabs ze względu na sposób, w jaki został wyprodukowany. Nawiasem mówiąc, nie zostało to wyraźnie ogłoszone opinii publicznej i wymagało ujawnienia niesławnego pozwu o wolność informacji, opublikowanego przez Josha Guetzkowa TUTAJ.
Jednak plazmidowe DNA zwykle nie jest tak niebezpieczne dla ludzi, ponieważ jest łatwo niszczone przez krążące enzymy. Problem pojawia się, gdy plazmidowe DNA jest zamknięte w nanocząstce lipidowej. Wtedy nie ulega zniszczeniu, a jakikolwiek organizm zostanie wstrzyknięty, może reagować w podobny sposób jak #poojabs bakterie, dla których był przeznaczony. Sama obecność tego narzędzia laboratoryjnego w produkcie leczniczym, dla którego nie było ono przeznaczone, jest zatem regulacyjnym nie-nie z tego i innych powodów, jak określono w wytycznych EMA TUTAJ.
Tak więc, posiadanie laboratoryjnego plazmidowego DNA przeznaczonego dla bakterii (które obejmują geny oporności na antybiotyki, których naprawdę nie chcesz wstrzykiwać) zanieczyszczających twoją "terapię RNA" jest wystarczająco szokujące, ale co Phillip mówi o małych fragmentach?
Cóż, mówi "małe drobne linie" i iż to, co znalazł, to małe fragmenty DNA z plazmidu, które "próbowali posiekać" enzymami. Ale w ogóle nie usunął DNA narzędzia laboratoryjnego, a jedynie posiekał go na małe kawałki. A czy wiesz, co się dzieje, gdy tniesz okrągłe plazmidowe DNA na małe kawałki? To już nie jest okrągłe. Jest liniowy i to jest problem.
Źródło: W rzeczywistości jest to taki problem, iż TA publikacja poniżej pokazuje, iż cokolwiek próbowali zrobić z końcami liniowych fragmentów DNA, nie mogli powstrzymać ich przed integracją z genomem z 10-20% fragmentów (pamiętaj, iż są ich miliardy) integracji.
Czytaj więcej: Wysokie spontaniczne wskaźniki integracji end-zmodyfikowanych liniowych DNA po transfekcji komórek ssaków, Scientific Reports, 26 kwietnia 2023 r.
Na grafice widać, iż po prostu lineizacja plazmidu (czerwony → pomarańczowy) znacznie zwiększa ilość stabilnej transfekcji (włączenie do genomu).
O tym właśnie rozmawiają Phillip i Kevin. Rozbicie plazmidu na liniowe fragmenty nie niszczy go. Zwiększa to prawdopodobieństwo integracji z genomem.
Jeśli to właśnie próbowałeś zrobić, byłby to dobry sposób na oskórowanie kota. Ale to jeszcze nie koniec...
3: Wzmacniacz SV40
Jednym z najbardziej szokujących odkryć z analizy sekwencjonowania szczepionki Pfizera przez Kevina McKernana było włączenie fragmentów promotora/wzmacniacza SV40.
O co pytasz?
Cóż, SV40 jest małpim wirusem (Simian Virus stąd "SV"), który jest niesławny z dwóch rzeczy:
- Jest wysoce onkogenny ze względu na region wzmacniacza / promotora; i
- Dostał się do szczepionek przeciwko polio w latach 50., a ponieważ był tak niebezpieczny, regulatorzy przez cały czas szukają go w szczepionkach.
Czytaj więcej: Szczepionka przeciwko polio i zanieczyszczenie SV40, Therapeutic Goods Administration, rząd Australii, 14 grudnia 2004
Wzmacniacz genów to przełącznik, który zwiększa produkcję produktu genu (białka), z którym jest powiązany. W przypadku SV40 wzmacniacz zasadniczo włącza gen i nigdy go nie wyłącza. Sam wirus ma własne białko antygenu T, które jest wytwarzane w wiadrach z powodu regionu wzmacniacza, a białko to powoduje podział komórek w niekontrolowany sposób (stąd rak). Region wzmacniacza jest zatem popularny wśród naukowców zajmujących się genomiką, którzy chcą, aby komórki produkowały białka w dużych ilościach, ponieważ można go umieścić obok interesującego genu i zostanie włączony na stałe. Dlatego jest to narzędzie laboratoryjne.
Uwaga: To jest problem, jeżeli miałby dostać się do ludzkiego łańcucha medycznego, ponieważ jeżeli ten promotor dostanie się do genomu obok genu raka, będziesz miał duże kłopoty, potencjalnie powodując "turbo raka", który jest terminem, który pojawił się niedawno.
Poniższa mapa sekwencji pokazuje, iż nie było to losowe w przypadku obu wersji zawierających wzmacniacz i ...
Źródło: Sekwencjonowanie biwalentnych szczepionek mRNA Moderny i Pfizera ujawnia nanogramowe ilości wektora ekspresyjnego dsDNA na dawkę, Kevin McKernan, 11 kwietnia 2023 r.Na powyższej mapie sekwencji można zobaczyć w niebieskich polach (i wskazanych przez autorów), iż istnieje jedna kopia pierwiastka 72bp (para zasad lub para nukleotydów) w jednej wersji i dwie kopie w innej. Jest to element 72bp pochodzący bezpośrednio z genomu SV40 i jest widoczny w wzmacniaczu SV40 w jednej z dwóch kopii.3 To nie jest przypadkowa sekwencja 72bp.
Dlatego włączenie regionu wzmacniacza SV40 było celowe i nie powinno być w pobliżu produktu przeznaczonego do stosowania u ludzi.
Pamiętaj jednak, iż ten artykuł dotyczy jednej rzeczy – elementów adekwatności szczepionki, które wydają się zwiększać szansę na dostanie się DNA do jądra. Wzmacniacz SV40 jest niebezpieczny, ponieważ może powodować raka lub inne problemy, jeżeli dostanie się do ludzkiego genomu, ale ma jeszcze jedną osobliwą adekwatność.
Region wzmacniacza SV40 genomu SV40 jest sekwencją celującą w jądro DNA (DTS lub NTS)
Wiadomo to z dziesięcioleci pracy Davida Deana z University of Rochester, który był na tyle uprzejmy, aby omówić niektóre z nich z Daily Beagle w ich artykule tutaj: "Exclusive: Plasmids Can Integrate Without Transfectants".
Ale aby wyjaśnić tę kwestię, Dean wykazał niezbicie, iż sekwencja 72bp z tego regionu wzmacniacza SV40 była wymagana w celu transportu plazmidowego DNA (lub jakiegokolwiek wprowadzonego DNA, jeżeli o to chodzi) do jądra komórek (innych niż te przechodzące podział komórek).
Tak więc nie tylko ludzie, którzy stworzyli ten produkt, nie wydawali się dbać o to, czy istnieje rakotwórcza sekwencja wzmacniacza SV40 wstrzyknięta biorcom, ale ta sekwencja była przypadkowo jedyną, która mogła zostać wybrana, która miała specyficzną adekwatność ułatwiania transportu jakiegokolwiek obcego DNA, które akurat było obecne w jądrze.
Metoda skórowania kotów numer trzy zakończona, ale historia się nie skończyła.
4. Sygnał lokalizacji jądrowej białka spike
Teraz ten jest znacznie łatwiejszy.
Zasadniczo białko spike (nie RNA lub DNA) zawiera specjalną sekwencję peptydową, która działa jako transporter jądrowy dowolnego DNA, które jest do niego przyłączone. Jest to jeden z wielu mechanizmów transportu jądrowego (czyli przenoszenia DNA do jądra) wyjaśnionych w tej przełomowej recenzji tego samego Davida Deana TUTAJ.
Wspólnym tematem jest to, iż DNA potrzebuje pomocnika lokalizacji jądrowej, którym może być sygnał lokalizacji jądrowej (NLS, specyficzna sekwencja aminokwasów w białku w komórce) lub sekwencja transportowa DNA (DTS, omówiona powyżej w sekcji SV40). Nawiasem mówiąc, dotyczy to tylko komórek, które się nie dzielą. W komórkach, które dzielą się (przechodzą mitozę) nie potrzebujesz żadnego z tych fantazyjnych mechanizmów, jak pokazano na powyższej grafice - każde swobodnie pływające DNA po prostu się zintegruje.
Na szczęście nie ma białek pływających z sekwencją lokalizacji jądrowej towarzyszącą "szczepionkom" Pfizera lub Moderny (lub Novavax), prawda?
Błędny. Oto artykuł: "Translokacja jądrowa mRNA i białka kolca jest nową cechą SARS-CoV-2".
Są dwie interesujące rzeczy związane z tym niezwykle ważnym odkryciem:
- Że w białku kolca w ogóle istnieje sygnał lokalizacji jądrowej ("NLS"). Powinien był zostać usunięty, gdy "stworzyli szczepionkę w rekordowym czasie".
- Sygnał lokalizacji jądrowej ("NLS") jest sekwencją PRRARSV. Jest to ta sama sekwencja, co miejsce dekoltu furin.
Teraz muszę zabrać was trochę wstecz do grudnia 2021 roku. Pamiętacie to?
Przeczytaj więcej: Jak BLAST swoją drogę do prawdy o pochodzeniu Covid-19, Dr. Ah Kahn Syed, 28 grudnia 2021 r
Artykuł ten utorował drogę do publikacji TEGO artykułu potwierdzającego, iż miejsce rozszczepienia furyny wirusa SARS-CoV-2 pochodzi z opatentowanej przez Modernę sekwencji genów.
W rzeczywistości Moderna nigdy temu nie zaprzeczyła – ani iż nigdy nie stworzyła działającego produktu i nagle wygrała loterię farmaceutyczną. Oto wywiad z wrakiem pociągu (zarchiwizowany):
A teraz kicker. Miejsce rozszczepienia furyny, które było reklamowane jako przerażające wstawienie, które spowodowało zjadliwość przerażającego wirusa – było utrzymywane w sekwencji szczepionki.
Zgadza się. Wysoce toksyczna i zapalna sekwencja aminokwasów QTNSPRRARSV, która miała być jedną z przyczyn "burzy cytokinowej" (która później okazała się fałszywa), została zachowana w projekcie "szczepionki". Nie jest to normalne w projektowaniu szczepionek i w rzeczywistości szczepionka Spikogen usunęła ten fragment zapalny ze swojego projektu, tak jak powinna.
Dlaczego więc producenci szczepionek (inni niż Spikogen) mieliby trzymać ten składnik? Cóż, oczywiście nie ma to nic wspólnego z faktem, iż miejsce cięcia furinu zawiera następującą sekwencję: PRRARSV
Jest to dokładnie ta sama sekwencja, co udokumentowana w powyższym artykule Sattar i jest sekwencją lokalizacji jądrowej ("NLS").
Uwaga: Innymi słowy, zachowanie części białka spike w "miejscu rozszczepienia furyny" – która jest wysoce zapalna i nie powinna być zachowana w projekcie szczepionki – stworzyło dodatkową metodę, dzięki której wszelkie fragmenty DNA, które były obecne, mogły zostać przetransportowane do jądra i zintegrowane z genomem.
Co za zbieg okoliczności!
Wyobraźmy sobie, iż włączamy coś, o czym przemysł wiedział, iż jest niebezpieczne do szczepionki RNA "nie wiedząc", iż to właśnie to sprawi, iż każde "zanieczyszczone" DNA dostanie się do jądra.
Jak pechowi muszą być ci badacze?
Cóż, planowane czy nie, daje nam to czwarty sposób, w jaki nasz genetycznie zmodyfikowany kot może zostać oskórowany.
Ale cztery to za mało, prawda? Chodzi mi o to, iż gdybyś naprawdę chciał się upewnić, iż DNA może zostać zintegrowane z genomem i nie mógłbyś zagwarantować, iż ludzie ustawią się w kolejce po powtórne dawki; Potrzebujesz piątej opcji, aby zagwarantować, iż produkt może się zintegrować.
5. Otwórz ramkę odczytu w ogonie PolyA
Okej, muszę przyznać, iż teraz jesteśmy na terytorium spekulacji. Ale jest zbyt wiele zbiegów okoliczności.
"Ogon poli-A" jest końcem na sekwencji mRNA. To jak kapsel na butelce musującego popu. Bez tego pop będzie smakował czegoś, ale nie będzie miał żadnego musowania. Ogon poli-A jest serią adenozyn (AAAAAAA) dodanych na końcu sekwencji RNA i służy do ochrony przed degradacją, a także do umożliwienia eksportu z jądra, gdzie normalnie byłby wytwarzany (z DNA) w komórce ssaków.
Brzmi dobrze, prawda?
Ale coś jest nie tak z ogonem poli-A w sekwencji szczepionki Pfizera i nie udało mi się znaleźć żadnego wyjaśnienia. Oto ona:
Dziwne jest to, iż środkowy bit GCATATGACT ma sekwencję, która zawiera "kodon startowy", czyli tryplet, który mówi rybosomowi, aby zaczął tłumaczyć z RNA na białko. Nie ma logiki, aby tam był. Teraz możemy umieścić tę sekwencję w programie tłumacza białek i otrzymać:
Narzędzie mówi nam, co się przetłumaczy (na różowo), a co wymaga "M" (metioniny), aby rozpocząć dowolne białko. Kodem dla "M" jest tutaj ATG, który jest w tej sekwencji ogona poli-A (ale nie powinien).
Uwaga: Tak więc, teoretycznie, jeżeli ta sekwencja (lub choćby poprzednia) miałaby "odczytać przez" kodony stop przed nią, lub jeżeli ten fragment oddzielił się (ponieważ plazmid został pocięty na kawałki), istnieje możliwość wytworzenia peptydu sekwencji poli-K. I to jest bardzo silnie naładowana sekwencja, która może przenieść wszystko do jądra.
Kwadrat badawczy: Jak jądra komórkowe importują niezbędne białka, 25 maja 2021 r. (2 min)
Oczywiście nie może się to zdarzyć, ponieważ "zatrzymaj kodon odczytu" – gdzie normalne sygnały do zatrzymania translacji białka po napotkaniu "kodonu stop" są ignorowane, a tłumaczenie trwa – nie może się zdarzyć, prawda? I z pewnością nie można przetłumaczyć ogona poli-A na "nieprzetłumaczony region (UTR)", prawda?
Cóż, może w pewnych okolicznościach. Jedna z tych okoliczności miałaby miejsce, gdyby zamiast standardowego RNA (zawierającego uracyl) projektanci użyli "pseudourydyny" (syntetycznej wersji uracylu). Tak właśnie stało się w przypadku "szczepionek mRNA" firm Pfizer i Moderna. Wiadomo, że pseudourydyna niesie ze sobą ryzyko wystąpienia dokładnie tego zdarzenia.
I znowu zupełnie przypadkowo, Pfizer i Moderna prawdopodobnie wiedziały o tym problemie, ponieważ zamiast jednego kodonu stop (kodu zakończenia translacji RNA) w sekwencji RNA, Pfizer miał dwa, a Moderna trzy. To tak, jakby założyć dodatkowy zestaw hamulców w samochodzie, ponieważ wiedziałeś, iż pierwszy zestaw się nie powiedzie.
Samo ich istnienie pozwala nam przynajmniej porzucić jeden z naszych ulubionych memów geekowskich:
Streszczenie
Doszedłem do końca tej krótkiej podróży wokół sekwencji iniekcji covid "mRNA" i ich celowych, absolutnie przypadkowych adekwatności, które sprawiają, iż transfer ich plazmidowego DNA do genomu jest wysoce prawdopodobny. Oczywiście zależy to od dawki, więc im więcej masz dawek, tym bardziej prawdopodobne jest, iż fragmenty plazmidu zintegrują się z genomowym DNA.
Na szczęście pomyśleli o tym wszystkim, kiedy wprowadzili terapię, a także pomyśleli o wpływie na gamety (plemniki i komórki jajowe), które przekażą ten sygnał następnemu pokoleniu.
I w tej notatce zostawię was z doskonałą grafiką z anonimicznego(e) konta na Twitterze, która powinna dać wam wyobrażenie o skali problemu, z którym możemy mieć do czynienia pod względem odziedziczalności tych fragmentów DNA.
Na szczęście jesteśmy chronieni przez naszych regulatorów leków, którzy wiedzieli o tym wszystkim, kiedy zatwierdzali te leki.
Zrobili to, prawda?
Odwołania:
- 1 Terminy użyte w tym i powiązanym artykule będą zależne od kontekstu. "Czynnik transfekcyjny", "czynnik transfekcyjny" lub "odczynnik transfekcyjny" to produkt stosowany w celu wspomagania transfekcji komórek. Powstałe komórki są transfektantami (lub komórkami transfekowanymi).
- 2 TGA FOI 2389 dokument 6 (wersja zredukowana redakcyjna) TUTAJ (pobierz pdf).
- 3 Herr, W. Wzmacniacz SV40: regulacja transkrypcji poprzez hierarchię interakcji kombinatorycznych. Seminaria z wirusologii (4) 1993: 3-13. TUTAJ (pobierz pdf). Sekwencja genomowa regionu 72bp to
atggt tgctgactaa ttgagatgca tgctttgcat acttctgcct gctggggagc ctggggactt tccacac, pasująca do sekwencji w poniższej analizie Kevina:
O autorze
Dr Ah Kahn Syed to pseudonim demaskatora medycznego, który jest zarówno lekarzem, jak i doktorem. Jedyną wskazówką co do jego tożsamości, jaką dostarcza sygnalista, jest to, iż znajduje się on na "liście Francesoir".
Dr Ah Kahn Syed był wcześniej znany jako Arkmedic na Twitterze i ma kanał na Telegramie zatytułowany "Kanał Arkmedic". Lekarz "nie antyszczepionkowy, tylko pro-prawdomówny" ma stronę Substack zatytułowaną "Arkmedic's Blog", którą można subskrybować i śledzić TUTAJ.
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo:https://expose-news.com/
